Τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 900 ετών βιώνει η περιοχή της Μεσογείου σύμφωνα με Αμερικανούς επιστήμονες. Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών Goddard της NASA και του Lamont Doherty Earth Observatory του πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, σε δημοσίευσή τους στο περιοδικό «Journal of Geophysical Research-Atmospheres» της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης αναφέρουν πως βάσισαν, τις εκτιμήσεις τους κυρίως στην μελέτη δακτυλίων δέντρων, απολιθωμένων και μη.
Τα σχετικά στοιχεία -που αφορούν και την Ελλάδα- περιλαμβάνονται στον
«’Άτλαντα Ξηρασίας Παλαιού Κόσμου». Τα στοιχεία από τα δέντρα συνδυάσθηκαν με περιγραφές του κλίματος από ιστορικά κείμενα.
ethsioi_daktilioi
Το πάχος των ετήσιων δακτυλίων των δέντρων αποτελεί δείκτη των κλιματικών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή. Φωτο από greenapple.gr
Η έλλειψη ή η αφθονία νερού σε μια περιοχή επηρεάζει διαχρονικά την ανάπτυξη των δέντρων. Όσο πιο λεπτοί είναι οι δακτύλιοι, τόσο μεγαλύτερη θεωρείται ότι είναι η ξηρασία.
Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, η ξηρασία μετά το 1998 στην περιοχή του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Συρίας είναι 50% πιο έντονη από την πιο ξηρή περίοδο των τελευταίων 500 ετών και 10 έως 20% ξηρότερη από την χειρότερη ξηρασία των προηγούμενων 900 ετών.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι το βόρειο τμήμα της Μεσογείου (Ελλάδα, Ιταλία, νότια Γαλλία, νότια Ισπανία) τείνει να είναι ξηρό, όταν στη βορειοανατολική Αφρική επικρατούν συνθήκες υγρασίας και το αντίστροφο.
Οι αυξομειώσεις της ξηρασίας στην Μεσόγειο σχετίζονται με το κλίμα του Ατλαντικού. Κατά περιόδους, στη λεκάνη της Μεσογείου εισέρχονται παρατεταμένα ρεύματα ζεστού και ξηρού αέρα, με συνέπεια να μειώνονται οι βροχές, να ανεβαίνει η θερμοκρασία και τελικά να επικρατεί ξηρασία.
Όλα τα κλιματολογικά μοντέλα εκτιμούν ότι το μέλλον της Μεσογείου, ιδίως στης ανατολικής, προβλέπεται ξηρό.
Πηγή: ΑΥΓΗ
«’Άτλαντα Ξηρασίας Παλαιού Κόσμου». Τα στοιχεία από τα δέντρα συνδυάσθηκαν με περιγραφές του κλίματος από ιστορικά κείμενα.
ethsioi_daktilioi
Το πάχος των ετήσιων δακτυλίων των δέντρων αποτελεί δείκτη των κλιματικών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή. Φωτο από greenapple.gr
Η έλλειψη ή η αφθονία νερού σε μια περιοχή επηρεάζει διαχρονικά την ανάπτυξη των δέντρων. Όσο πιο λεπτοί είναι οι δακτύλιοι, τόσο μεγαλύτερη θεωρείται ότι είναι η ξηρασία.
Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, η ξηρασία μετά το 1998 στην περιοχή του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Συρίας είναι 50% πιο έντονη από την πιο ξηρή περίοδο των τελευταίων 500 ετών και 10 έως 20% ξηρότερη από την χειρότερη ξηρασία των προηγούμενων 900 ετών.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι το βόρειο τμήμα της Μεσογείου (Ελλάδα, Ιταλία, νότια Γαλλία, νότια Ισπανία) τείνει να είναι ξηρό, όταν στη βορειοανατολική Αφρική επικρατούν συνθήκες υγρασίας και το αντίστροφο.
Οι αυξομειώσεις της ξηρασίας στην Μεσόγειο σχετίζονται με το κλίμα του Ατλαντικού. Κατά περιόδους, στη λεκάνη της Μεσογείου εισέρχονται παρατεταμένα ρεύματα ζεστού και ξηρού αέρα, με συνέπεια να μειώνονται οι βροχές, να ανεβαίνει η θερμοκρασία και τελικά να επικρατεί ξηρασία.
Όλα τα κλιματολογικά μοντέλα εκτιμούν ότι το μέλλον της Μεσογείου, ιδίως στης ανατολικής, προβλέπεται ξηρό.
Πηγή: ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου